Dit diploma heb ik gemaakt voor de sportdag. Geen reclame voor mijn kalligrafisch vermogen, maar ik kan niet al te kritisch zijn, want dat kost teveel tijd. Gisterochtend ben ik naar een bijeenkomst van Matuvu geweest: de amateurskunstenaars vereniging, waarvan ik lid ben. Je moet op zo’n ochtend twee werkstukken meenemen: één geslaagd werkstuk, en een werkstuk waar je (nog) niet tevreden over bent. Ik had een circustekening meegenomen en een affiche dat ik voor mijn studie heb gemaakt. Het werk wordt beoordeeld door een beroepskunstenaar- kunstenares dit keer. Vaak hoor ik heel waardevolle dingen. De tekening vond ze leuk, in het onderste gedeelte van het affiche gebeurt echter, volgens haar, te weinig. Daar ben ik het helemaal mee eens. Een medelid, vond het affiche als affiche niet geslaagd. Daarvoor was het niet duidelijk genoeg. Ze had ook opmerkingen over de lettervormen. Ik had een unciaal gebruikt; volgens mij precies gekopieerd uit een kalligrafie boek, dus ik denk dat de vorm wel juist was. Neemt niet weg dat ik me niet slaafs aan de lettervoorbeelden hoef te houden.

Toen ik thuis kwam, boodschappen gedaan, naar de bibliotheek geweest, soep voor het avond eten gemaakt, cd gekocht voor moederdag. Toen ik thuiskwam met de cd, bleek dat ik het vuur onder de soep aangelaten had. De vermicelli was tot pap gekookt, het hele huis rook naar soep. Ik voelde me totaal verslagen, ik ben daarin vrij extreem. Mijn vrouw is meer het kan gebeuren-type, maar ik heb, als zoiets me overkomt, het gevoel alsof alles wat ik onderneem tot mislukken gedoemd is. Dat gevoel kon ik nu niet hebben, omdat ik de komende week heel veel te doen heb, en ik wil het graag goed doen. Om het gevoel van mij af te schudden ben ik maar gaan hardlopen, dat blijkt vaak een goede remedie tegen zwaarmoedigheid. “Kom op Geert!” riep ik mezelf toe bij sterke tegenwind en hoge duinhellingen. xe2x80x99s Avond lukte het me nog wel even het diploma voor de sportdag te maken.

• Dagelijks leven