In het Fotomuseum de tentoonstelling Strike A Pose (Mondriaan en fotografie) bekeken. Terwijl ik aan het tekenen was, sprak een man mij aan. Hij zag een groot contrast tussen het uiterlijk van Mondriaan en zijn werk: “achter iemand met het uiterlijk van een kantoorklerk, zou je geen groot kunstenaar verwachten.” Bij het verlaten van het museum werd ik staande gehouden door een wat oudere man die vroeg of ik belangstelling had voor zijn boek met foto’s van Nederlandse landschappen. ”Nee, dat heb ik niet, ik heb net al zoveel foto’s bekeken”, was mijn antwoord. Daar had hij begrip voor.
Vanochtend heb ik mij bij het doorspitten van de Volkskrant weer een oplettende lezer getoond. In een reportage over de tentoonstelling Strike A Pose stond dat een vakantiekiekje met daarop een jolige Piet Mondriaan uit de nalatenschap van de in 1998 overleden weduwe van Simon Maris kwam. Dat kon volgens mij alleen als die weduwe stokoud was geworden, of als ze op zeer jonge leeftijd met een een bejaarde Maris was getrouwd. Even googelen, en ik wist dat het om de nalatenschap van de dochter ging. Dat heb ik de lezersredactie laten weten. Ik kreeg gelijk antwoord.
“Zou die meneer er weer zijn?”, vroegen twee zussen van 21 en 25 jaar oud zich af op weg naar het Strandwalfestival in Rijswijk. Met ”die meneer” bedoelden ze mij in mijn rol als portrettekenaar. In 2012 tekende ik hen als tieners (2 kleine tekeningen), vandaag als jonge vrouwen (2 grote tekeningen). In 2012 tekende ik blijkbaar met viltstift, nu met balpen. Aardig dat ze mij deze foto stuurden. Dat mensen opnieuw in de stoel voor me plaatsnemen, nadat ze in een eerdere editie van Het Strandwalfestival al door mij zijn geportretteerd, komt vaker voor. Meestal herken ik ze niet, maar ik vind het wel altijd leuk te horen dat ze die oude tekening van mij hebben ingelijst.
Geïnspireerd door de etsen van Rembrandt hebben we deze week in groep 5 van De Parkiet tronies getekend. De les komt uit de digitale methode “Laat maar zien”
Bezig naar foto’s een groepsportret te tekenen. Eerst, om erin te komen, een aantal schetsen gemaakt. Twijfel of ik hier nu Harrie of Jan heb getekend. Ik vrees dat beide heren zich in dit portretje niet herkennen. Ik heb de neiging de voorhoofden te hoog te tekenen. Misschien omdat ik zelf een hoog voorhoofd heb. Elk portret dat ik teken is een beetje een zelfportret.
Vandaag portretjes getekend naar foto’s. Had ik al lang geleden, tegen beter weten in, aan iemand beloofd. Dat had ik niet moeten doen want ik vind het niet leuk om heel precies een foto na te tekenen, dat gaat bijna altijd mis bij mij. Ik maak zo’n tekening veel te star.
Vandaag heb ik het toch geprobeerd, want ik wil opdrachtloos het nieuwe jaar in. Ik heb geprobeerd het heel snel te doen.
Vandaag met groep 5 naar het Gemeentemuseum voor de les van Gezicht tot portret. Hieronder wat ik in de klas op het bord heb getekend ter voorbereiding van die les.
't Puttertje 