Tag: Leiden

Begraafplaats Groenesteeg

Zondag 30 oktober op Begraafplaats Groenesteeg in Leiden.

Dikste beuk van Zuid-Holland, Groenesteeg, Leiden. ’leuk dat je ook je medecursisten hebt getekend’, zei een passant die mijn tekening bekeek. Ik kende de vrouwen op de klapstoeltjes die de beuk van dichtbij tekenden echter niet. Nog niet, want even later bood één van hen mij een kopje thee met een koekje aan. Ze hielden van bomen tekenen en hadden elkaar via Facebook leren kennen.

Dikste boom van Zuid-Holland

Dikste boom van Zuid-Holland, Groenesteeg, Leiden. ’leuk dat je ook je medecursisten hebt getekend’, zei een passant die mijn tekening bekeek, ik kende de vrouwen op klapstoeltjes die de beuk van dichtbij tekenden echter niet. Nog niet, want even later bood één van hen mij een kopje thee met een koekje aan. Ze hielden van bomen tekenen en hadden elkaar via Facebook leren kennen. Er was nog een derde vrouw, maar die heb ik niet getekend: ‘Daarvoor was je te levendig’ zei ik tegen haar. ’Eerst was ik bijna dood,’ antwoordde ze, onlangs had ze een niertransplantatie ondergaan, ‘en nu ben ik al te levendig, dat is een goed teken!’

Haarlemmerstraat, Leiden

Mijn eerste tekening als gepensioneerde.

Mijn afscheid van De Parkiet op 1 juli was overweldigend en hartverwarmend. In de hal was een tentoonstelling met werk en foto’s van mijn 22 jaar op De Parkiet. Vorige week vrijdag werden mijn vrouw en ik door een oud leerling met een old timer thuis opgehaald. De hele dag was het feest. Ik werd door de hele school toegezongen op het speelplein. Ik mocht voor de laatste keer directeur zijn van circus De Parkiet. Theatergroep Hilaria (met mijn zwager Rob) gaf een voorstelling. De kinderen hadden liedjes, dansjes en sketches voor mij ingestudeerd. Ook hadden ze portretten van mij getekend in de stijl van een beroemde kunstenaar. Op de borrel waren, behalve mijn naaste familie, alle mensen aanwezig die belangrijk voor mij zijn geweest in het onderwijs en met wie ik goed heb samengewerkt. ‘s Avonds uit eten met mijn (oud)collega’s. Ik kreeg prachtige cadeaus, waaronder een prachtige sculptuur van een parkiet, en een mooi gedicht van Tessa, waarin zij mij heel raak getypeerde.

Gistermiddag op het speelplein heeft de hele school met het schoollied de vakantie ingeluid. Daarna nog geluncht met mijn collega’s.

Maar nu zit het er echt op.

Korte Mare

Op een bankje, Korte Mare, Leiden. Voor het eerst sinds mijn Coronabesmetting vorige week zaterdag weer naar buiten. Een vrouw kwam naast me zitten. We raakten aan de praat. Ze was wat ouder dan ik en al een paar jaar met pensioen. Ze woonde al jaren in Leiden, maar was opgegroeid in Den Haag, in dezelfde wijk als ik, zo bleek: Bouwlust, zij in de Rade, ik in de Otterrade. Ze had zelfs een tijdje op dezelfde lagere school gezeten als ik. Uit haar verhalen maakte ik op dat de juffen en meesters destijds aan haar hun handen vol hadden. Vooral één juf moest het ontgelden. “ Hoe heette ze?”… “Juffrouw Winter.”… “Oh, dat was mijn juf in de eerste klas, ik vond haar hartstikke aardig!” Ze schudde haar hoofd. “Het was een dief. Ze pikte mijn vastentrommeltje in. Dat zat in mijn kastje. Ik keek er alleen maar naar! Volgens mij heeft ze er nog uit gesnoept ook!”