Dikste boom van Zuid-Holland, Groenesteeg, Leiden. ’leuk dat je ook je medecursisten hebt getekend’, zei een passant die mijn tekening bekeek, ik kende de vrouwen op klapstoeltjes die de beuk van dichtbij tekenden echter niet. Nog niet, want even later bood één van hen mij een kopje thee met een koekje aan. Ze hielden van bomen tekenen en hadden elkaar via Facebook leren kennen. Er was nog een derde vrouw, maar die heb ik niet getekend: ‘Daarvoor was je te levendig’ zei ik tegen haar. ’Eerst was ik bijna dood,’ antwoordde ze, onlangs had ze een niertransplantatie ondergaan, ‘en nu ben ik al te levendig, dat is een goed teken!’